«تعاریف رقابت‌پذیری
رقابت‌پذیری یک موضوع محوری در دنیاست. به گونه‌ای که به عنوان وسیله‌ای جهت دست‌یابی به رشد اقتصادی مطلوب و توسعه پایدار می‌باشد. در یک اقتصاد جهانی، رقابت‌پذیر بودن به معنای امکان دستیابی به موقعیت مناسـب و پایـدار در بازارهـاي بین‌الملل است و با توجه به گسترش روزافزون جهانی شدن، رقابت‌پذیری موضوعی مهم در بین سیاست‌گذاران سطوح مختلف (کشور، صنعت و بنگاه) است. چه در عرصه بازارهای داخلی و یا بازارهای جهانی استراتژی‌های کسب و کار به گونه‌ای تدوین می‌شوند تا بنگاه‌ها بتوانند از موقعیت رقابتی فعلی بـه یـک موقعیـت قوی‌تر حرکت کنند. این حالت تنها در صورت تقویت و بهبود تـوان رقابـت‌پـذیری بنگاه‌ها امکان‌پذیر است.
همان‌گونه که مطرح شد سطوح و نگرش‌های موجود جهت مطالعه رقابـت‌پـذیری تغییر می‌نماید، چنانکه رقابت‌پذیری همواره در سطح بنگاه، صنعت و ملی قابل تعریف است. رقابت‌پذیری در سطح ملی عموما توسط اقتصاددانان و با استفاده از شاخص‌های اقتصادی بررسی می‌شود. اما حـوزه‌هـای بنگـاه و صـنعت مربـوط بـه بررسـی‌هـای متخصصین مدیریت و سازمان می‌باشد. بنابراین با توجه به سـطوح مختلف رقابت‌پذیری تعاریف گوناگونی هم از رقابت‌پذیری مطـرح شـده اسـت. بـه گونه‌ای که تعریف واحدی برای رقابت‌پذیری وجود ندارد. اما در کل می‌توان گفت، رقابت‌پذیری قابلیت‌ها و توانمندی‌هایی است که یک کسب و کار، صنعت، منطقه یا کشور دارا هستند و می‌توانند آن‌ها را حفظ کنند تا در عرصۀ رقابت بین المللی نرخ بازگشت بالایی را در فاکتورهای تولید ایجاد کرده و نیروی انسانی خود را در وضـعیت نسـبتاً بالایی قرار دهند. رقابت‌پذیری در اثر ترکیبی از دارایی‌ها و فرایندها به وجود می‌آید. دارایی‌ها یا به صورت موهبتی است (مثل منابع طبیعی) و یا ساخته شده به وسیلۀ انسان است (مثل زیرساخت‌ها) و فرایندها که دارایی‌ها را به منافع اقتصادی حاصل از فروش به مشتریان تبدیل می‌کند و در نهایت موجب ایجاد رقابـت‌پـذیری می‌گردند.هر چقدر رقابت‌پذیری را با استفاده از منابع ناملموس و فرآیندها ایجاد کنیم تقلید از مزیت‌های رقابتی برای رقبا دشوارتر می‌شود. از طرف دیگر در رقابت‌پذیری در سطح بنگاه که در این تحقیق مدنظر است مطلب نهایی عملکرد بنگاه است که بـه وسیله سهم بازار، سودآوری و رشد بنگاه اندازه‌گیری می‌شود.»